در مایه های همان دریلِ آخر شب

عنوان "انکر الاصوات ۲" رو هم اهدا می کنیم به این دستگاه پشم کَن های نه که اگر اشتباه نکنم اپی لیدی می نامندشان.

از هشت و نیم صبح تا این لحظه که دارم این رو می نویسم ویژژژژژِ غیریکنواختش تو گوشمه و تقریبا میشه گفت تیک گرفتم و با تداوم صداش به تدریج پلک راستم داره بیش از پیش بسته میشه :|

از وجود یه تیکه پشم روی بدنتون مگه چه باری رو دوشتون حس  می کنید که هشت صبح جمعه بیدار میشین و زجرکش طور آن را از تن خویش می کَنید؟

هان؟؟؟